Met verschillende groepen deelnemers heb ik de afgelopen maanden de werking en de effecten van Karakteropstellingen verder onderzocht. Zo heb ik meer inzicht gekregen in de toepassingsmogelijkheden van opstellingen bij maakprocessen:
⁃Makers en spelers krijgen op een andere manier inzicht om zich een stuk eigen te maken, dan ze meestal gewend zijn met tekst of improvisatie. In plaats van het alleen uit jezelf te halen en uit je eigen verleden, haal je de input voor een personage of script direct van de vloer, uit de ‘systemische ruimte’.
⁃Regisseurs krijgen met een opstelling andere input dan wanneer ze erover praten met de schrijver of de dramaturg, of door de acteurs het stuk te laten lezen. Bovendien blijken spelers hun rol of hun tekst makkelijker op te kunnen pakken na een opstelling.
⁃Een opstelling voor een schrijver bracht interessante plotlijnen naar boven. Een aantal dialogen tussen representanten bleken interessante nieuwe ingrediënten te bevatten voor het script.
⁃Tijdens een workshop voor een theatergroep met spelers en muzikanten bleek de vloer ook een bijzondere inspiratiebron te zijn voor de muzikanten. Representanten voor ‘De Liefde’ en ‘Het Verleden’ gingen een dialoog met elkaar aan via hun instrument. Zo bleek dat het ‘systemische krachtenveld’ en de vloer voor diverse performers interessant kan zijn.